این کتاب را به توصیه یکی از دوستان وبلاگی ام خواندم. کتابِ "طوفان دیگری در راه است" به قلمِ جنابِ سید مهدی شجاعی.

بعضی جاهای این کتاب یادم می رفت که دارم رمان می خوانم، یعنی بیشتر به خواندن یک کتاب اخلاق یا اجتماعی نزدیک تر می شد تا به یک رمان.

نویسنده بدون هیچ پیچیدگی و مقدمه مشکلات اخلاقی، اجتماعی و حتی سیاسی جامعه و مردم را بیان کرده و برای بعضی از آن ها راه کاری گفته، همه ی این ها را در پوسته ای از رمان پیچیده و به ما تقدیم کرده!

 آقای شجاعی در این رمان بر این نکته پا فشاری دارد که راهِ رسید به خدا خیلی ساده تر است از آن چیزی که ماها فکر می کنیم، خیلی ساده تر.

ایده نام گذاریِ فصل های کتابِ "قیدارِ" رضا امیرخانی به این کتاب شبیه است و از طرفی نامه نگاری هایِ فصلِ هشتِ این کتاب، به کتابِ "از به" رضا امیرخانی شبیه است!

"یکی این که: بهترین کار اگر رنگ حکم و دستور به خود بگیرد، نه تنها جاذبه اش را از دست می دهد که در انسان، مقاومت و تنفر ایجاد می کند. مثل اینکه بهترین غذا را به زور در حلقوم آدم فرو کنند. یا به جای تعارف محترمانه، اسلحه به روی آدم بکشند. من مطمئنم که زور و اجبار، در عده ای چنان نفرت و انزجار نسبت به حجاب ایجاد می کند که همه اصول و فروع دینشان را هم تحت الشعاع قرار می دهد...

دوم اینکه: بدیهی ترین و طبیعی ترین نتیجه این کار، یعنی اجباری کردن حجاب، سوق دادن مردم به سمت نفاق و ریا و تزویر است..."

این پاراگراف، قسمتی از کتاب بود. صفحه 256. (از این تیپ تحلیل ها درباره ی مسائل مختلف در این کتاب فراوان است.)